Onderduikers in de Wieringermeer
Deze foto van een groepje onderduikers in de zomer van 1942 is heel bijzonder, want zo ziet onderduiken er wel gezellig uit. Het is een zondagse foto van een paar arbeidsdienstweigeraars. Dat waren mensen die weigerden om arbeid te verrichten voor de bezetter, terwijl dat wel verplicht was. Deze jongemannen waren ondergedoken op een aantal boerderijen aan de Kolhornerweg in de Wieringermeer. Ze kwamen uit het hele land. Een onderduikadres op het platteland was wel gunstig: voedsel viel te regelen en ze konden een handje helpen op het bedrijf.
Heel wat mensen waren in de bezettingsjaren ondergedoken. Ze verbleven in schuilplekken uit angst door de Duitsers opgepakt te worden. Joodse mensen, politieke tegenstanders van de nazi’s, Nederlandse militairen die opgeroepen werden om zich als krijgsgevangene te melden, geallieerde piloten, verzetsmensen en heel veel jonge mannen die opgeroepen werden voor de 'Arbeitseinsatz'.
Maar onderduiken bracht veel risico’s met zich mee. Niet alleen voor de onderduiker, maar ook voor degene die voor een schuilplek zorgde. Onderduikers ‘bestonden niet meer’ voor de overheid en kregen ook geen voedselbonnen.
In de loop van 1942 werd de LO opgericht, de Landelijke Organisatie voor hulp aan onderduikers. De organisatie deed gevaarlijk verzetswerk; adressen zoeken voor onderduikers, distributiebonnen vervalsen, persoonsbewijzen vervalsen en onderduikers verhuizen als het te gevaarlijk werd.
Hoe gevaarlijk het was onderduikers te helpen lees je in deze PDF.