De abdij van Egmond
In 950 verving de graaf van Holland, Dirk II, het nonnenklooster in Egmond door een mannelijk benedictijnenklooster. De abdij groeide snel uit tot een cultureel, religieus en historisch centrum. Ook was de abdij lang de begraafplaats van Hollandse graven.
De monniken in de abdij kopieerden en verzamelden veel handschriften (geschreven boeken) en schreven ook zelf historische werken. De meeste middeleeuwse geschiedschrijvers uit Holland maakten gebruik van het omvangrijke kloosterarchief voor hun werk.
De monniken hebben zo dus veel invloed gehad op de geschiedschrijving. Ze hadden ook veel invloed op het landschap! Ze bouwden namelijk veel dijken. Ook de oudste dijk van Noord-Holland: de Limmer Zanddijk. Deze liep van de duinen tot aan de strandwal waarop Heiloo, Alkmaar en Limmen liggen.
Graaf Dirk II en zijn opvolgers schonken de abdij ook veel land. Dat land lieten de monniken bewerken door horigen, totdat het hofstelsel in de 13e eeuw in verval raakte. Het hofstelsel regelde hoe de landbouwgrond gebruikt werd. In het geval van Egmond was het land van de abdij. Maar de monniken konden niet zelf al het land bewerken. Dat lieten ze doen door horigen: zij bewerkten het land voor de abdij en moesten een deel van de oogst aan de abdij geven. Ze mochten het land ook niet verlaten zonder toestemming! In ruil hiervoor kregen de horigen bescherming van de abdij.
De abdij was door deze schenkingen grootgrondbezitter in de regio en zelfs leenheer van lokale edelen, zoals de heren van Egmond. Uiteindelijk werd de abdij in 1573 verwoest op bevel van Willem van Oranje, nadat het gebouw al was verlaten na de Reformatie. De eerste gravure laat de abdij in volle glorie zien en is afkomstig uit 1700. De tweede bron laat de verwoeste abdij zien. Deze afbeelding stamt uit 1665. Vind jij deze bronnen betrouwbaar?
Hier kun je meer lezen over de geschiedenis van de abdij.
